Byłem tam dzisiaj. Królewska Huta w Chorzowie. A właściwie to, co z niej zostało.

A zostało niewiele. To smutne. Trochę budynków, pustych przestrzeni i piachu, i gruzu (i… kuriozalny zakaz fotografowania przez obecnego właściciela dawnej huty Arcelor Mittal).

Puste miejsce, jak wyrwane serce. W środku miasta i wspólnoty, którą żywiła. Osierocona Cwajka.

Z nieodległymi wieżami kościoła Elżbiety, Królowej Prus (ciekawe, że patronka kościoła nie dostała się jeszcze na ząb pseudohistoryków i orędowników jedynej prawdy objawionej o dziejach Śląska).

Industriada to świetny projekt edukacyjny.

Pomysł na to, jak inaczej mówić o przeszłości, która uczyniła Górny Śląsk, tym czym był przez ostatnie 200 lat. Takie poszukiwanie korzeń, tam gdzie jeszcze są, ich resztki, ślady, cienie…

Było gorąco. I były spotkania i serdeczne rozmowy.

Widziałem wzruszenie tych, którzy w ślad za muzykami z zespołu Oberschlesien, powtarzali  – Mój Górny Śląsk, to mój ojciec i moja matka…

Zapis fotograficzny z miejsca.

[Chorzów, dawna Huta Królewska, 13 czerwca 2015 r.

Temperatura powietrza –  32,5 stopnia Celsjusza; temperatura serc – nieskończenie wyższa…]