Odniesienia do filmów są oczywiste, gdy myśleć o Nowym Jorku. Siła wyobrażeń tamtego świata, kształtującego odbiór tego realnego jest więcej niż ogromna.

Nie inaczej jest ze mną, gdy codziennie rano odbywam podróż na 19 piętro biurowca, w którym znajduje się firma mojego pracodawcy i nie mogę uciec od skojarzeń z Donem Draperem i kolejnymi sezonami serialu „Mad Men”. W podobny sposób trafiamy do wind wynoszących nas na kolejne piętra tego budynku. Dopieszczony fornir z drzewa oliwnego na ścianach, rozświetlone wnętrze. I my w środku patrzący gdzieś przed siebie… , bo po co na siebie? „Jak leci?” – słyszę rano. „Nieźle. Wciąż do góry i do góry i niech tak zostanie” – odpowiada stojący obok mnie gość.