Wnętrza prywatne w domu tekstylnym Weichmanna zaprojektował Robert Krafft. Architekt praktykujący wówczas w Berlinie. Ma na swoim koncie kilka innych realizacji w ówczesnych Gleiwitz. Projekty dla wnętrza mieszkalnego Erwina Weichmanna powstały w 1923 roku. Nie one jednak będą przedmiotem mojego zainteresowania (zostawiam to na odrębną, obszerną monografię, którą poświęcę pracy Kraffta w Gliwicach mam nadzieję w perspektywie 2-3 lat, gdzie umieszczę całą dokumentację). Dotknę tutaj jednego ze szczegółów tego projektu.

To co intryguje i uderza w zrealizowanym projekcie mieszkania Weichmanna w Gliwicach, to jego pozorna „niespójność” estetyczna. Zaskakująca i trochę niezrozumiała, lecz jak dowodzi inny przykład, do podobnego „odejścia” od określonej normy estetycznej i funkcjonalnej doszło w innym, ważnym projekcie niemieckiego i europejskiego modernizmu w Berlinie. (Dodajmy w tym miejscu, iż tego rodzaju „używanie” orientalnych tkanin dywanowych, nie ogranicza się do wskazanego tutaj przykładu Miesa van der Rohe; wyjątkowe jest raczej to, że miało miejsce także w gliwickim projekcie).

Zacznijmy zatem od domu małżeństwa Lemke (niem. Landhaus Lemke) w Alt-Hohenschönhausen (obecnie dzielnica Berlina- Lichtenberg) z 1932 roku. Zaprojektował go sam Mies van der Rohe.