Japonia jest krajem pór roku. Kwitnienia drzew owocowych, pory deszczowej i jesiennego opadania liści (jap. ‘momijigari”). W tym ostatnim przypadku, tłumy Japończyków wyjeżdżają wówczas z miast, by oglądać spektakl natury, jakim jest jesienna erupcja kolorów, zapachów i efektów świetlnych. W kraju ludzi stosunkowo mocno stąpających po ziemi, nagle, ogrania wszystkich swoisty amok poznawczy i nie ma nic ważniejszego (albo można odnieść takie wrażenie), jak sycenie wzroku […]
Japonia jest w pewnym sensie dziwnym krajem i takim go pewnie zapamiętam. Ten rodzaj zadziwienia (bliski estetyce surrealistów) towarzyszył mi, ilekroć wchodząc na peron dworca kolejowego i czekając na pociąg, obserwowałem, jak oczekujący na niego sprzątacze, kobiety i mężczyźni, zgodnie wykonywali ukłon (często po wielekroć), w chwili gdy się pojawiał. W istocie, nie ma chyba jednoznacznej i przekonującej odpowiedzi, dlaczego to robią. Dla jednych ukłon jest wyrazem szacunku 'sprzątaczy’ dla pracy innych […]
„Lotniskowiec U.S. Japan”, czyli lądowanie w obcym kraju i co do niego się przywozi w bagażu Pytania o Japonię i mieszkających tam ludzi, padały i padają bardzo często. Dobrze to rozumiem, bo to rodzaj pytania o to, jak wygląda inny, nieznany świat. Nieznany bywa synonimem w tym przypadku świata mitycznego, fascynującego i sprowadzanego do stereotypów mieszczących się między wyobrażeniami na temat kodeksu bushido, gejszy, czy wiedzą na temat tak naprawdę nieznanej historią samurajów. Może […]
Przepastne archiwa, zdjęcia liczone w tysiące. Postaram się do nich wrócić. To mój początek powrotu do Japonii i tematów, które złożą się na coś – książkę? zbiór esejów? o Japonii. Japonia uczy cierpliwości i nieprawdą jest, że życie tam pędzi ponad miarę. Czas jest wspólnikiem, z którym jej poznanie jest jak lektura haiku. To powracanie, zatrzymywanie się. Skupienie na obrazach i słowach. Obrazów kilka zatem… na początek.
Tokio to duże miasto. Kontrastów, zachwytów, odmienności.
Hmm… To dziwne, bo po raz pierwszy będę pisał o czymś, czego zdjęcia tutaj nie znajdziecie. To
Festiwal Trzech Świątyń (Sanja Matsuri) Moje życie w Japonii miało zmienną dynamikę. Było odkrywaniem odmienności życia w kraju i kulturze, w której na początku wszystko (lub niemal wszystko) wydawało się nowe i zaskakujące. Potem przyszło swoiste „znieczulenie” i świadomość tego (nie wiem czy gorzka, czy słodka, po prostu pojawiła się i została), że nie ma już Japonii, która wciąż fascynuje nas, ludzi Zachodu, a która jest nostalgiczną podróżą w przeszłość (także dla samych Japończyków), gdy oglądamy „Ostatniego […]
