Wystawa Późna polskość. Formy narodowej tożsamości po 1989 roku w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, przeszła bez większego echa w mediach i w prasie artystycznej. Szkoda. Na tle wystawy #Dziedzictwo w Muzeum Narodowym w Krakowie (odsyłam do recenzji na swojego bloga), projekt warszawski był wydarzeniem o wyjątkowej mocy i skali.
Klimat pokoiku w Domu Literatury jest lekko niepokojący. Na korytarzu wciąż stoją, traktowane jak relikwie minionego czasu, porcelanowe resztki tamtego świata.
Stare miasto jako przejaw postmodernistycznej formy. Cytaty, symbole. Kicz i rekonstrukcja. Ulicami przemyka postać Charles’a Jencksa. Snap-photy. [Warszawa, 6 czerwca 2015 r.]
Wystawy Natalii LL już nie ma. Trwała do niedzieli 19. kwietnia 2015 r., więc to raczej opowieść o czymś czego już nie zobaczycie, choć tworząc ten wpis miałem nadzieję, że zdążę przed jej zamknięciem. Mimo tego, że piszę o czymś już obiektywnie nieistniejącym, to jednak poświęcę tej wystawie kilka słów uwagi, bo była naprawdę świetna
Słowa i sentencje. Zebrane, zasłyszane, kultywowane. Sprzeczne z sobą, oparte na stereotypach. Mądrość zbiorowa? A może zabijające ducha (czasu), jak ten frazes „Moderation kills the spirit [?- L.J.] Przysiadamy na chwilę, ulatujemy z nowymi pozostawiając te, które przestały nam się podobać… [Kamienne ławy z aforyzmami autorstwa amerykańskiej artystki Jenny Holzer. Projekt z 1999 roku., Centrum Sztuki Współczesnej, Zamek Ujazdowski, Warszawa]
Widziane wczoraj. Światy alternatywne. Obserwowanie świata jakby go widzieć po raz pierwszy lub… ostatni?
„Arakimania” i „Love by Leica” Nobuyoshi Arakiego oraz „Kinky City” Pawła Jaszczuka w warszawskiej galerii Leica, to bardzo wyjątkowe wydarzenie artystyczne tej jesieni, z kilku powodów. Zostało jeszcze kilka dni, by ją obejrzeć… (do 14 grudnia!). Nobuyoshi Araki swoimi zdjęciami zbliża nas to intymnej sfery życia Japończyków
Właśnie jestem po wyczerpującej, bo długiej, podróży z Opawy do Warszawy, gdzie wziąłem udział w nagraniu najnowszego odcinka spotkań w Hali Odlotów, w TVP Kultura.
Krążąc między Opawą, Ostrawą, Katowicami i Warszawą, nagle wpadłem na wizytówkę zostawioną mi przez zimę. Nieśmiałe przypomnienie tego, że początki każdego spotkania mogą być niewinne i niezobowiązujące? * Powoli domyka się kalendarz mojego życia w Opawie. Wiosna, lato, jesień i… już (za chwilę) zima. * Wiedziałem, że przyjdzie. Mimo to jej nadejście wywołało uśmiech i zaskoczenie, że już… Muśnięcie płatków śniegu na twarzy, okruchy lodu zgarniane z szyby samochodu. […]
Od czasu do czasu trafiam na słowa, które w języku czeskim mnie zaskakują, pewne nieco śmieszą (bo po prostu są inne). Są i takie, które pojawiają się znienacka i w jakimś sensie uwodzą, zapadają w pamięć, nie opuszczają. Niedawno czytając miejscową prasę, natknąłem się na tekst poświęcony sercu Chopina i temu, co można nazwać kontrolą stanu zachowania serca wielkiego muzyka. Prasa polska pisała o tym dość i wystarczająco, nie będę […]
